దేవతానుగ్రహం పొందాలంటే

దేవతానుగ్రహం పొందాలంటే ఒక్కటే మార్గం ఉంది. అది ‘సు’మార్గం. మేలైన మార్గం – మంచిమార్గం.
మన మనస్సును మనం సమర్థించుకునేది మంచి, మేలు అనడానికి లేదు. శాస్త్రాలు నిర్దేశించిన సత్య సదాచార ధర్మమే సుమార్గం. ఆ మార్గాలలో వెళ్ళేవారు దేవతాకృపకు పాత్రులౌతారు. అంతేకాదు ఆమార్గంలో వెళ్ళలేకపోతున్నామని బాధపడుతున్నా, ‘వెళ్ళాలి’ అని సంకల్పించుకున్నా దేవతలు సాయపడతారు.
‘ధర్మం తప్పకూడదు’ అని మనం నిశ్చయించుకుంటే, ఆ నిశ్చయంలో నిజాయితీ ఉంటే చాలు. ఏది ధర్మమో మనస్సుకు స్ఫురింపజేసి, అధర్మం జోలికి పోకుండా, అధర్మాల ప్రభావం మనపై పడకుండా సుమార్గంలో తోడు ఉండి తమవైపు తామే నడిపించుకునే దయ దేవతలకి ఉంటుంది. అందుకే – ధర్మమంటే ఏమిటో మనకి స్పష్టంగా తెలియకపోయినా, ధర్మంలోనే ఉండాలనుకుంటే వేలుపులే వెంట ఉండి నడిపిస్తారు.
‘దేవతలా రక్షణ పశువుల కాపరివలె మనవెంట కనపడుతూ ఉండదు. రక్షించదలచుకున్న వారి బుద్ధిని మంచివైపు ప్రేరేపిస్తారు’ అని ప్రాచీన సుభాషితం.
‘యోగాన్ని క్షేమంగా కాపాడతాను’ అని దేవాధిదేవుడు శ్రీకృష్ణుడు అభయమిచ్చాడు. ‘నహి కళ్యాణకృత్ కశ్చిత్ దుర్గతిం తాత! గచ్ఛతి’ – మంచి చేసేవాడికి ఎప్పుడూ దుర్గతి ఉండదు. – అని భగవానుని మాట సుమార్గగాములకు కరదీపిక.
‘...మార్గో నేయో నయోనయః’ నడిచే త్రోవ, నడిచే పధ్ధతి, నడిచేవాడు, చేరవలసిన వాడు – అన్నీ ఆ భగవంతుడే అని విష్ణుసహస్రం వక్కాణిస్తోంది.
పరమాత్ముని ఎవరూ వంచించలేరు. ఆత్మవంచకులు పరమాత్మను ఏమార్చలేరు. తమ తప్పును తాము తెలుసుకొని, ఒప్పుకుంటే సగానికి పైగా, తప్పుకి ఫలమైన దుఃఖం నుండి బయటపడవచ్చు. తమ తప్పును ఒప్పుగా భావించి, భ్రమించి సమర్ధించుకునే వానికి సుమార్గాలు మూసుకుపోతాయి.
నిష్కపటమైన భావంతో, పరమేశ్వరుడు గమనిస్తున్నాడనే భావంతో తెలిసిన నీతిమార్గంలో నడవడం ప్రారంభిస్తే, తెలియవలసినవి తెలియజేస్తూ, ‘తెలివి’గా మనలో ప్రకాశిస్తూ ఆ దేవదేవుడే తోడుంటాడు.