పరమేశ్వరార్పణం.

ఈచరాచర జగత్తు అంతా తాను చేసిన కర్మల ఫలితాన్ని అనుభవిస్తుంది. మంచి చేస్తే ఆకర్మకి ఫలితం మానవుడు ఎప్పుడో ఒకసారి అనుభవిస్తాడు. చెడ్డ చేస్తే దాని ఫలితము అనుభవిస్తాడు. ఈరోజు మానవుడు ఎవరైనా సుఖం పొందుతున్నాడు అంటే! అది ఇంతకుముందు చేసిన పుణ్యఫలం. దుఃఖం పొందుతున్నాడు అంటే అది అతడు చేసిన పాపఫలితం. మరీ ఎక్కువగా పాపపుణ్యాలు చేస్తే ఇక్కడే ఇప్పుడే అనుభవిస్తారు. కొంచం తక్కువగా చేస్తే పదేళ్ళ తరువాత అనుభవిస్తారు. దీనినే దశ తిరుగుట అంటారు. ఒకవ్యక్తి పుట్టిన నాటినుండి పదేళ్ళ లోపు పుణ్య పాపములలో సగం తల్లిదండ్రులకి వెళుతుంది. మిగతా సగం పది నుండి ఇరవై ఏళ్ళ వయస్సులో అనుభవిస్తాడు. మళ్ళి పది నుండి ఇరవై ఏళ్ల వయస్సులో చేసిన పాపపుణ్యములు ముప్పై ఏళ్ల వయసులో అనుభవిస్తాడు. ఇలా ఎప్పటికప్పుడు వీడు చేసిన పాపపుణ్యములు పదేళ్ళ తరువాత వీడికి చెందుతూ ఉంటాయి. అందుకే సుఖాలు వస్తే పదేళ్ళు, కీర్తి వస్తే పదేళ్ళు ఉంటుంది. ఈఫలితం అనుభవించే ఈపదేళ్ళ సమయంలో బాగా ఉంటె కీర్తి ఇంకా బాగా పెరుగుతుంది. కీర్తి పెరిగిందని అహంకారం పెరిగి రెచ్చిపోయి, పాపాలు చేస్తే వెంటనే ఆకీర్తి కుప్పకూలిపోతుంది. అలాకాకుండా కీర్తి వస్తున్నపుడు, ధనం వస్తున్నప్పుడు భగవంతుడిని పట్టుకొని మంచిపనులు చేస్తే మరలా ఇంకో పదేళ్ళు సుఖాలు పెరుగుతాయి. ఈవిషయం తెలియక కష్టం వస్తే ఎవరెవరి మీదో నిందలు వేస్తూ ఉంటారు. వాడెవడో వచ్చాడు. నన్ను మోసగించాడు అనేది ఒత్తి భ్రమ.నిన్ను నువ్వే మోసగించుకున్నావు కనుకనే నీ కర్మ ద్వారా ఫలితం అనుభావిస్తున్నావు. అందుకని ఉన్నట్లుంది పతనం అవుతుంది అంటే అవి మనం చేసిన పాపాలే. కీర్తి, ధనం, శాంతిని పొందుతున్నాము అంటే అది మనం చేసిన పుణ్యఫలం. ఈ పుణ్యపాపములు అవశ్యం అనుభవించ వలసిందే. వీటి నుండి బయటపడాలి అంటే కోరికతో సహా సర్వం పరమేశ్వరుడికి అర్పించాలి. అలా సంపూర్ణంగా భగవంతుడికి అర్పిస్తే పాపపుణ్యములు మనకి అంటవు. పరమేశ్వరుడికి అర్పించకపోతే అనుభవించవలసినదే.